taal als intelligentie maatstaf of ook wel Taalnazi

Laat ik direct maar starten met uitleg over de tweede titel: een dame betitelde zichzelf zo op een kappersforum na het corrigeren van het vergeten van 1 letter door een andere dame. Waarom  een blog met zo’n serieus onderwerp als kijkje achter de schermen bij een styling bedrijf zou je zeggen? Vooral als je mij een beetje kent en als je weet dat ik meer voor goodfeeling en humor ben. In principe is dit stukje tekst toch stiekem als zelfbescherming voor alle taal-technisch minder mooie zinnen of gewoonweg lekkere blunders.

Hoe belangrijk is het dat je je Nederlandse taal beheerst? Wie bepaalt dat jij minder intelligent bent omdat je zinsopbouw of woordenschat minder is? Wie bepaalt dat jouw geschreven bericht opeens minder inhoud heeft omdat er enkele taalfouten inzitten. Heel veel mensen vinden zichzelf enorm intelligent omdat ze iemand anders kunnen corrigeren op een taalfoutje.

Kies je ervoor om docent te worden, dan vind ik dat je het verplicht bent naar je leerlingen dat je de Nederlandse taal uitermate goed beheerst, maar wil je gewoon iets met je medemens delen dan is de inhoud belangrijker dan de spelling. Uitzonderingen natuurlijk daar gelaten. Ik vind wel dat je minimaal je best moet doen om zo correct mogelijk te schrijven. “me moeder en na school” vind ik ook kwalijke fouten.

Ik was en ben nog heel gevoelig voor commentaar op mijn taalgebruik, gesproken of geschreven, maakt niet uit! Als een stier op een rode doek!

Waarom?

Als meisje uit een heel relaxt arbeidersgezin waren leuke, gekke, mooie verhalen belangrijker dan moeilijke woorden en/of zinsopbouw. Aan Nederlandse taal werd weinig aandacht besteed. Jammer, zou je kunnen zeggen, maar er heerste wel altijd een gezellige sfeer en mijn ouders hebben nooit arrogant of betweterig over ander mensen gedaan. Iedereen was hetzelfde of je nu studeerde of direct een baan nam, als je maar je werkt deed en netjes en respectvol naar je medemens was! Lachen achter andermans rug was in ons gezin niet aan de orde!

Opeens kwam ik met mensen in aanraking die mijn taal gingen verbeteren, midden in een leuke anekdote, de clou van een mop of het trieste van een verhaal. In het begin voel je je dom, alsof het aan jou ligt. Nu vind ik het een gemis van de ander aangezien hij/zij net de humor van de grap of de emoties van het verhaal mist!

Het zaadje van de onzekerheid was echter geplant en groeide verder.

Op een marktonderzoek jaren later dat ik voor kapsalons heb opgesteld en laten checken op taalfouten en zinsopbouw door hbo opgeleiden in mijn omgeving ontving ik de meest denigrerende reacties van andere kappers die naar mijn idee toch ook gewoon een ambachtelijke functie uitvoeren en geen professor  aan de universiteit zijn.  Sommigen waren van mening dat ik maar eerst goed Nederlands moest leren. Puur gebaseerd op zinsopbouw, want taalfouten zaten er zeker niet in! Ik denk dat het iets te Limburgs geschreven was. De arrogantie droop ervan af en de essentie van de enquête werd totaal gemist!

Ongelooflijk dacht ik bij mezelf. Hoe kortzichtig kunnen mensen zijn.

De opkomst van Hyves kwam. Een half uur heb ik boven mijn eerste berichtje gehangen voordat het verzonden werd! En ja hoor via Privé berichten kwamen de betweterige adviezen binnen. En begrijp me niet verkeerd een goede blunder krijg ik graag door zodat ik ‘m kan rechtzetten, maar op het moment dat ik van de taalnazi’s onder ons te horen kreeg dat ik beter voor een andere zinsopbouw had kunnen kiezen… ben ik afgehaakt met me te verantwoorden. Mijn spontaniteit werd op deze manier aangetast en dat mocht ik niet laten gebeuren.

Hard heb ik terug gekoppeld: Dit ben ik! Ik ben geen journaliste, ik heb een mbo opleiding, een enorm doorzettings vermogen, prima zakelijke neus, mensenkennis en een erg hoog EQ…..

Met een 5 voor Nederlands weliswaar!