30 jaar in het vak en nog lang geen 50

Dit jaar zit ik 30 jaar in het vak! Ja, zo vliegt de tijd! Want ik vind mijzelf nog altijd piepjong! 😉

Als 15 jarig naïef meisje gestart bij een heerlijke 60+ salon in Brunssum. Alle meiden op de MAVO een tikkeltje jaloers omdat ik bij de salon ging werken met de mooiste zonen van Brunssum. Toen ik ook nog een spijkerbroek met scheuren mocht lenen van 1 van de zonen, omdat ik deze van thuis niet mocht dragen voelde ik me natuurlijk helemaal ’t meisje. Een heerlijke tijd heb ik daar genoten. Gelachen om mijn onbeholpenheid die mij soms nog achtervolgt. Ik heb in het begin menig oud dametje haar rug mogen föhnen, omdat een 70 jarige dame nou eenmaal niet zo lekker aansluit in een wasbak. Daarnaast heb ik ervoor gezorgd dat mijn werkgever de kruipruimte in mocht tijgeren om de vuilnisemmer van de ingebouwde “haaropvanger” terug te zoeken. Die was namelijk verdwenen nadat ik er in was gevallen omdat iemand het luikje had open laten staan. Kers op de taart was echter dat de hele muziekinstallatie van de bovenste plank naar beneden stortte, één dag voor de opening van ons net gerenoveerde pand. Al met al waren ze erg blij met mij aangezien ik altijd vrolijk en enthousiast mijn werk deed.

5 jaar loondienst volgen waarin ik leuke collega’s heb gehad, maar vooral ook minder leuke. De vrouwenwereld is hard. (wordt vervolgd..)

Met een jaar of 8 wist ik het zeker, “Ik word kapster”. Op deze leeftijd wilde ik al iedereen invlechten, sliep ik met krulspelden die ik zelf had ingedraaid en had ik een “opmaakhoofd” waarmee ik dagelijks nieuwe creaties maakte. Me ervan bewust dat ik het maar 1 keer kort zou kunnen knippen, bleef het dus lang.

Eindelijk, de middelbare school was achter de rug en ik kon starten. Er kwam echter een donkere wolk voor mijn makkelijke beroepskeuze. Mijn lichaam. Na zware astma te hebben gehad tot mijn 11de, gepaard met eczeem en een scoliose in mijn rug werd er door de arts geadviseerd een andere richting in te slaan. Net zo makkelijk. Niet dus. Met het gevoel al een heel leven een strijd aan te gaan tegen pijn, dokters bezoeken enz. had ik gehoopt nu te starten met datgene waar ik altijd van gedroomd had. Het avontuur naar een salon met min. 4 man personeel.

De beslissing was gemaakt: Ik ga ervoor. We vechten gewoon door. Elke uitdaging is er één om overwonnen te worden.

Jaren is het goed gegaan. Totdat ik bij een salon ging werken waar er op het eind van de dag door de werkgever werd vergeleken wat elke werknemer had omgezet. De druk werd opgehoogd om te presteren. Nee, ik zeg het verkeerd. “Om te zetten”, geld te verdienen, zoveel mogelijk haar te knippen in een zo kort mogelijke tijd. Niets mooie creaties, diepgaande gesprekken, good feelings (vergelijk het met hoe het tegenwoordig in de zorg gaat). Negen uur werken zonder pauze elke dag weer eiste zijn tol aan mijn lichaam. Constante rug-, nekklachten en hoofdpijn werden ondragelijk. Drie keer per week naar de fysio. Dat samen met geen goede collegialiteit zorgde ervoor dat mijn droom in duigen viel. Hier eindigde mijn kappersavontuur. Diagnose Fybromyalgie en een scoliose in mijn rug met 21 jaar. En nu?

Vier lange jaren later besloot ik om weer te starten. Met de hoop om elke dag 1 a 2 klanten te knippen in mijn eigen tempo, zonder druk, het gevecht met mijn lichaam op deze manier te kunnen winnen en weer te kunnen genieten van het mooiste vak van de wereld. Doordat de druk een stuk minder was is het inderdaad gelukt een mooi bedrijf op te bouwen. Ontspannen in een heerlijke omgeving met lieve mensen die elkaar waarderen en genieten van een relaxte ochtend vol emoties en humor! Genieten van een mooi vak! De zoektocht blijft. Veertig uur als kapster in de salon werken accepteert mijn lichaam niet, kleur-/stijl analyses en workshops daarbij verzorgen wel.

Ik ben nog lang niet klaar met dit vak. Genieten op de ‘werkvloer’ van nieuwe trends, creaties, klanten, emoties en de ontdekkingsreis naar andere delen van het vak; trainingen, adviseren.

Een aantal jaar geleden vroeg mij iemand “wat wil je bereiken, waar wil je staan over een aantal jaar?” Toen dacht ik al blijven doen wat ik heerlijk vind. Elke dag genieten van mijn vak. Ik creëer elke keer een nieuwe uitdaging en als ik die bereikt heb zoeken we weer een nieuwe. Voor nu, stiekem zou ik graag als troubleshooter aan de slag gaan. Salons adviseren in het runnen van hun salons; vaktechnisch, klantvriendelijkheid, socialmedia enz. Niet bang zijn om keuzes te maken. Je te laten zien en zorgen dat alles klopt in je bedrijf. Zowel vaktechnische als sociaal.

Heerlijk fantaseren over mogelijkheden in je leven , carrière en vechten tegen vervagen.

I’ll never let you go, if you promise not to fade away!